Kiedy zwierzyna snuje opowieści o Gondarze zwanym Bounty Hunterem, nie wiadomo, ile w nich prawdy. Przyciszonymi głosami mówią, że został porzucony jako dziecko, że jego biegłość w tropieniu to wynik zwyczajnej walki o przetrwanie. Inni mówią, że jest wojenną sierotą, że przygarnął go słynny Łowca Soruq, by nauczyć mistrzowskiego panowania nad ostrzem, jednocześnie polując na dużą zwierzynę w ciemnych lasach. Jeszcze inni wierzą, że był skromnym ulicznikiem, wychowanym przez gildię rzezimieszków i złodziei, szkolonym w sztukach podstępu i oszustwa. Jego zdobycz opowiada przy ogniskach na dzikich polach plotki o dziełach Gondara, jeszcze bardziej napędzając swój strach: mówią, że to on wytropił króla-tyrana Goffa po latach od tego, jak szalony regent ukrył się przed ludźmi, a jako dowód zaprezentował głowę króla oraz jego berło. Że to on zinfiltrował obóz rebeliantów w Highseat i ostatecznie postawił legendarnego złodzieja Białą Pelerynę przed obliczem sądu za jego zbrodnie. I w końcu, że to on zakończył karierę Łowcy Soruqa, który został uznany za kryminalistę odpowiedzialnego za śmierć drogocennego smoka księcia. Opowieściom o niesamowitych umiejętnościach Gondara nie ma końca, a każdy zuchwały czyn jest coraz bardziej niewiarygodny, a każdy cel bardziej nieuchwytny od poprzedniego. Jego zwierzyna dobrze wie, że za odpowiednią cenę da się znaleźć każdego. Za odpowiednią cenę nawet najpotężniejsi mogą zacząć lękać się cieni.