Γεννημένος στους χερσότοπους Hazhadal, ο Chen μεγάλωσε με τις ανυπότακτες φυλές που πολεμούσαν με την τρομερή θερμότητα της ερήμου για επιβίωση. Χρησιμοποιώντας μια αρχαία μορφή γητέματος ζώων, οι άνθρωποι του Chen έγιναν φίλοι με ένα σκληρό είδος δράκοντα που έλιωνε την άμμο της ερήμου σε τεράστιους σωλήνες γυαλιού που χρησιμοποιούταν δυο φορές το χρόνο για να συλλέξουν το νερό της βροχής. Πάντα στο όριο της λειψυδρίας και της λιμοκτονίας, πολεμόντας τους γείτονες και μεταξύ τους, η φατρία του Chen έκανε το μοιραίο λάθος να στήσει ενέδρα στο λάθος καραβάνι.

Σε μια τρομερή μάχη που ακολούθησε, η φατρία του Chen υπερτέρησε. Οι θωρακισμένοι Ιππότες της Εκκλησίας γρήγορα σκότωσαν τους δράκοντες της φυλής και στράφηκαν στους υπόλοιπους. Ο Chen πολέμησε, πετσόκοψε, διέλυσε όσο μπορούσε. Ηττημένος, πεσμένος στα γόνατα, ταπεινωμένος ήρθε αντιμέτωπος με την εκτέλεσή του, προσφέροντας το λαιμό του στη λεπίδα του δήμιου. Ο δήμιος συγκινημένος από το προφανές θάρρος του Chen κατέβασε το σπαθί του. Αντί για τη λεπίδα, στον Chen δόθηκε η επιλογή του θανάτου ή του προσηλυτισμού. Ο Chen τότε δέχθηκε τη νέα πίστη με μεγάλο ενθουσιασμό. Προσχώρησε στην Εκκλησία και απέκτησε την πανοπλία του. Τώρα, με το φανατισμό ενός προσηλυτισμένου και με τις δυνάμεις του γητέματος των ζώων, αναζητά άπιστους και τους εισάγει στη νέα τους θρησκεία.