Μετά από μια ζωή πολέμων, εξεγέρσεων, επαναστάσεων και αναστατώσεων, ο Aurel είχε δει αρκετά. Αλλά πέρα από μερικά ενθύμια και μια παχουλή σύνταξη, ο τέως μηχανικός αποχώρησε με κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον: τα σχέδια για ένα ξεχασμένο, ατελές Gyrocopter, η πρώτη παγκοσμίως επανδρωμένη ιπτάμενη μη μαγική μηχανή. Αποσύρθηκε στα τροπικά νησιά του Ash Archipelago με λίγα πέρα από χρόνο και χρήμα και αφοσιώθηκε στη δημιουργία της μηχανής.

Καθώς τα χρόνια περνούσαν και στοιβάζονταν τα αποτυχημένα πρωτότυπα, άρχισε να αναρωτιέται αν η μηχανική πτήση είναι έστω πιθανή. Μια δεκαετία και μια ημέρα μετά τη συνταξιοδότησή του, ένα ηλιόλουστο απόγευμα με ελαφρύ καλοκαιρινό νοτιά, ο Aurel έκατσε στο τελευταίο του μηχάνημα περιμένοντας νέα αποτυχία. Με μεγάλη προσπάθεια τράβηξε τη μίζα και κάλυψε το κεφάλι του, αναμένοντας την αναπόφευκτη έκρηξη. Ωστόσο, με μεγάλη του έκπληξη, άρχισε να σηκώνεται και, μετά από μερικές πανικόβλητες ρυθμίσεις, να σταθεροποιείται. Μέσα σε μια ώρα, πετούσε μαζί με τον νότιο άνεμο, δίπλα με τους γλάρους και ο Aurel αναθάρρησε με το απίστευτο αίσθημα της πτήσης.

Κατά τη δύση του ηλίου, άρχισε να επιστρέφει στο εργαστήριό του, αλλά μια κανονιά βρήκε την ουρά του αεροσκάφους του. Βγήκε από τα ερείπια, κολύμπησε στην πλησιέστερη ακτή και υποσχέθηκε να βυθίσει το πλοίο που ευθυνόταν. Μέρες μετά, όταν ο Aurel επέστρεψε στο εργαστήρι του, άρχισε να δουλεύει σε ένα νέο πρότυπο, αυτό όμως ικανό να μεταφέρει ένα βαρύτερο, πιο επικίνδυνο φορτίο.