Hoodwink’in gençliği, bir zamanlar cennet gibi yemyeşil alanlarla dolu Krimwohl sınırında geçti. Fakat krallık büyüdükçe hem krallığın sakinleri hem de orduları kaynağa aç oldular. Rakip maden ve kereste baronları, değişen krallığın taleplerini karşılamak için sınır ormanlarının bütün doğal güzelliklerini âdeta bir rekabet içerisinde yağmaladı ve talan etti.





Kadim ormanlarda hayatını sürdürenlerin üç seçeneği vardı; etkisizleştirilmiş bölgelere giden sığınmacıları takip etmek, Krinwohl’un barutuna ve çeliğine karşı evlerini savunurken canlarını vermek ya da iyice kuzeye kaçarak Sisli Orman Tomo’kan’ın perili vadi ve korularında şanslarını deneyeceklerdi.





Seçimini yapan Hoodwink böylece Tomo’kan’ın dehşet verici avcılardan kaçarak, yerel hırsızlara kendini sevdirip başkalarını kızdırarak ve onun neden olduğu iddia edilen ilginç bir haylazlık yaşansa hemen orada biterek tehlikeli sis ormanda yetişkinliğe ulaştı.





Lakin Krimwhohl’un ateşlerinin kokusu yeni yuvasına ulaştığında; Hoodwink’in aklına istiladan sağ çıkmayı başaran ve talan edilmiş topraklarda sefalet içinde yaşama mücadelesi veren ailesi ve dostları düştü. Ve eski hayatını yok eden bu şeytanları görmek için medeniyetin sınırlarına doğru ilerlemekten kendi alamadı.





Ancak ne görsün, bunlar çocukluğunda gördüğünü hatırladığı canavarlar değildi. Bunlar sadece… İnsandı. Askerler, işçiler, tüccârlar ve sığınmacılar. Askerlerse barut ve çeliklerine rağmen onun Tomo’kan’da yüzleştiği ve etraflarında âdeta bir fırıldak gibi döndüğü dokungaçlı ve dişli gerçek tehlikelerle kıyas götürmezdi.





Birçok sıcakkanlı canlının haklı bir şekilde adım atmaya çekindiği karmaşık Tomo’kan’da her daim bir yuvasının olduğunu bilen Hoodwink, vahşi yaşamı etkisizleştirmeye cüret edenlere karşı mücadele veriyor, onların eşyaları arasından istediğini cebine atıyor, geri kalanını yok ediyor ve kendine yakın bulduğu geride kalan kişileriyse tekrar ormanlara doğru yönlendiriyor.