Gökyüzünün ilk evlâdı Mars, ömrünün büyük bir bölümünü daimi savaşa harcadı ve babasının adına yapılan sayısız savaşa tanık oldu. Fetih ve intikam adına yapılan savaşlar; haklı veya haksız yapılan savaşlar... her daim acımasızdı. Babasına çok benzeyen ve en temel dürtülerini gerçekleştirmekten beis duymayan Mars, diğerlerine tarif edilmeyecek derecede büyük acılar yaşattı. Babası ile arasındaki tek fark, Zeus'tan daha cani olmasıydı.











Fakat çağlar birbiri ardına geçerken, onun aşağılık bir tanrı olduğuna kanaat getiren bencil babasının ve diğer tanrıların kanaatları bir anlam ifade etmemeye başladı. Sırf savaşmak uğruna yapılan savaşlar artık onu tatmin etmiyordu. Savaşın oğlu çağlar sonra ilk defa, o görkemli mızrağını neyin uğruna savurduğunu sorgulamaya başladı.







Kader, cevabı karşısına çıkarmıştı: Belirli bir amaç doğrultusunda savaş yapmalıydı ve artık onun amblemini görenlerde dehşet ve acıdan çok daha fazlasını uyandırmalıydı. Hakkı olan liderliği ele geçirmesinin zamanı geldi. Eski çağın panteonunu yerle bir etmeli ve diğer eski tanrıların küllerinin üzerine yeni bir imparatorluk inşa etmeliydi. Çünkü ancak bu şekilde tatmin olabilir ve Mars'ın ihtişamını herkese gösterebilirdi.