Pomiędzy najwyżej zaprzysiężonymi Slithereeńskimi Strażnikami istnieje uroczyste przyrzeczenie często powtarzane przed bitwą: żaden ze slithereeńczyków nie może zawieść. Tak naprawdę słowa te są jednocześnie przysięgą i egzekwowalną umową, gdyż ci, którzy nie wypełnią swoich obowiązków, zostają wygnani z zakonu. Nie podołać oznacza nie być slithereeńczykiem.

Slithice, kiedyś jedna z najbardziej poważanych wśród swej rasy, przez wiele lat dowodziła batalionem, używając swego straszliwego głosu jako swojej największej broni. Potężna, wijąca się, wężowata, prowadziła swych strażników, broniąc Głębinowców i wspaniałych bogactw zatopionych miast. Ale w ostatecznej bitwie o Crey jej wojska zostały pokonane przez grabiącą armię lewiantów szukających ofiary dla ich boga Maelrawna. Po długim i krwawym szturmie, gdy ciała zostały usunięte z zatopionych sal, odkryto, że w skarbcu brakuje pojedynczego wysadzanego klejnotami kielicha. Z setki jej strażników tylko garstka przeżyła, ale ich odwaga i poświęcenie nie miały znaczenia. Liczyło się tylko to, że zabrano skarb. Honor został utracony. I tak Naga Siren została wypędzona. Wygnana, aby poszukiwać ukradzionego kielicha. Mimo iż mogłaby dodać do złotego skarbca stokrotność swej wagi, jest skazana na życie w samotności, dopóki nie zwróci tego, co zostało zabrane. Żadna ilość złota nie jest równa honorowi, który utraciła.