Στο βασίλειο που γεννήθηκε ο Pugna, κοντά στις Χθόνιες Εκτάσεις, υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στις τέχνες της λήθης. Ο άρχοντας του ναού είχε πεθάνει πριν κάποια χρόνια, αφήνοντας την ακαδημία του δίχως αρχηγό. Από τη στιγμή του θανάτου του, οι ιερείς του ναού ξεκίνησαν ιεροτελεστίες για να βρουν τη νέα μετενσάρκωση του αφέντη τους, και τελικά όλοι οι οιωνοί έδειχναν στη διπλανή γειτονιά. Πολλά χωριά έφεραν τα παιδιά τους στις πύλες του ναού, που γέμισε με γέλια νεογνών.

Ο Pugna ήταν μόλις δεκατριών μηνών, άλλα ήταν ένας υποψήφιος ανάμεσα στα μικρά και παρουσιάστηκε μπροστά στους ιερείς μαζί με άλλα δύο υποσχόμενα παιδιά. Οι ιερείς έδωσαν σε κάθε παιδί ένα παλιό κειμήλιο του αφέντη τους. Το πρώτο αγόρι πήρε ένα πορφυρό ραβδί που άνηκε στον άρχοντα και το έβαλε στο ρουθούνι του. Το μικρό κορίτσι πήρε ένα μενταγιόν που άνηκε επίσης στον άρχοντα και το κατάπιε αμέσως. Ο Pugna κοίταξε με περιφρόνηση τα άλλα δύο παιδιά, γέλασε και με σμαραγδένια φλόγα τους έκανε σκόνη σε μια στιγμή. Έπειτα πήρε το ραβδί και το μενταγιόν και είπε «Δικά μου!». Οι ιερείς πήραν τον μικρό Pugna στους όμως τους και τον τύλιξαν με τον μανδύα του αφέντη του και τον πήγαν στον θρόνο. Μέσα σε πέντε χρόνια, ο ναός δεν ήταν παρά ένας σωρός σκόνης, το θέαμα του οποίου ευχαριστούσε αφάνταστα τον Pugna.