Πριν από πολλά χρόνια ο Βασιλιάς Ostarion έχτισε μια αυτοκρατορία από τα κόκαλα των εχθρών του. Ήταν ένα έμμονο θέλημα για να περάσει την μακρά αιωνιότητα μιας μοναρχίας που φαινόταν ότι ήταν καταδικασμένη να μην τελειώνει ποτέ. Πίστευε ότι όσο θα έχτιζε τους πύργους του παλατιού του, δε θα πέθαινε. Αλλά τελικά έμαθε ότι έκανε λάθος... αυτό το κόκαλο από μόνο του μπορούσε να καταστραφεί. Βαθιά δύσπιστος από τη σάρκα, βρήκε έναν πιο μόνιμο τρόπο για να επεκτείνει την βασιλεία του και τελικά κατέληξε στην αναζήτηση της ενέργειας των φαντασμάτων, μια μορφή αγνών ψυχών που εκπεμπόταν κατά τη διάρκεια του θανάτου από συγκεκριμένες σκοτεινές ψυχές. Θα έπρεπε να εμποτίζει τον εαυτό του με ουσίες από τα φαντάσματα, γιατί πίστευε ότι μπορούσε να δημιουργήσει ένα σώμα τόσο φωτεινό και αιώνιο όσο και το εγώ του. Κατά τη διάρκεια του χιλιετούς ηλιοστασίου γνωστού και ως Νύκτα Φάντασμα, υποβλήθηκε σε μια ιεροτελεστία μεταμόρφωσης, αναγκάζοντας τους υπηκόους του να θερίσουν αρκετές ψυχές για να τροφοδοτήσουν τη φιλοδοξία του για την αθανασία. Κανείς δεν ξέρει πόσοι από τους υπερασπιστές του πέθαναν, που ο μόνος επιζών που τους ενδιέφερε ήταν ο Βασιλιάς Φάντασμα ο οποίος υψώθηκε με τον ήλιο την αυγή που ακολούθησε. Τώρα πια σπάνια ασχολείται με τον λαμπερό του θρόνο, αλλά βηματίζει με τραβηγμένο το σπαθί του, απαιτώντας έναν όρκο υποτέλειας που εκτείνεται πιο πέρα και από το θάνατο.