Στο απομακρυσμένο χωριό Pole δε γνώριζαν για τους πολέμους που μαίνονταν στη καρδιά του βασιλείου. Για αυτούς, το ήσυχο ψάρεμα με το δόρυ και το οικογενειακό γεύμα ήταν όλα όσα χρειάζονταν για μια ολοκληρωμένη ζωή. Κι όμως ο πόλεμος ήρθε για αυτούς. Ο νεαρός Azwraith συστρατεύτηκε μαζί με τους στρατιώτες που πέρασαν από το χωριό του, ορκισμένος να φέρει ειρήνη στο βασίλειο και κατ'επέκταση στο λαό του. Τοποθετήθηκε μαζί με τους συγχωριανούς του στην εμπροσθοφυλακή στην τελική επίθεση ενάντια στο μέγα μάγο Vorn. Οι συμπολεμιστές του κατατροπώθηκαν απόλυτα. Καθώς το στράτευμα κατευθυνόταν στο οχειρό, μόνο ο Azwraith παρέμεινε όρθιος και μόνο αυτός κατάφερε να διεισδύσει στο οχυρό.

Συγκεντρωμένος και εξοργισμένος από το χαμό των αδερφών του, ο Azwraith ξεπέρασε κάθε παγίδα του μάγου και κατέστρεψε κάθε κλητευμένο φρουρό. Σύντομα ο απλό ψαράς έφτασε στο δωμάτιο του Vorn στην κορυφή του πύργου. Οι δυο τους πάλεψαν όλη τη νύχτα, λόγχη με ραβδί, ώσπου με μια εκκωφαντική κραυγή ο Azwraith διαπέρασε τον εχθρό του. Αλλά ο μάγος δεν σκοτώθηκε απλά. εξερράγη σε αμέτρητα θραύσματα φωτός, που διαπότισαν τον φονιά του με δύναμη. Καθώς η σκόνη καταστάλαξε και ο καπνός της μάχης άρχισε να καταλαγιάζει, ο Azwraith είδε πως στεκόταν ανάμεσα σε αρκετούς της φυλής του. Ο καθένας φαινόταν να είναι ντυμένος όπως αυτός, οπλισμένος όπως αυτός και μπορούσε να αντιληφθεί κάθε σκέψη τους σα δικιά του. Αντιλαμβανόμενος ότι ο υπόλοιπος συμμαχικός στρατός ζύγωνε, θέλησε να κρύψει αυτές τις οπτασίες και η μια μετά την άλλη άρχισαν να εξαφανίζονται. Όταν οι στρατιώτες ανέβηκαν στον πύργο, βρήκαν τον πολεμιστή που είχε νικήσει το μάγο. Όταν τον πλησίασαν, αυτός εξαφανίστηκε. Ο λογχοφόρος που στεκόταν μπροστά τους, δεν ήταν παρά μια άλλη οπτασία.