Verodicia, Bogini Lasu, ukończyła wypełnianie krain zielenią, sadząc w nasionach zwinięte dusze, zwabiła ukryte głęboko w skale wody do wypłynięcia wijącym strumieniem na powierzchnię i zaprzysięgła słońce do poświęcana całości swojej uwagi rosnącym organizmom. Dokonawszy tego, zorientowała się, że jej własny czas dobiegł już końca i niczym jeden z liści, których przeznaczenie zostało przypieczętowane już w ich nasionach, opadnie bez życia, nie ujrzawszy owoców swego marzenia. Osierocenie tego świata sprawiłoby jej ogromny żal – roślinne pędy jeszcze nawet nie przebiły się przez ziemię, a w takim stanie były delikatne i wrażliwe na jakąkolwiek krzywdę. Znalazła w swoim woreczku na nasiona jedno ostatnie, które przeoczyła podczas siewu. Wypowiedziała w stronę nasiona pojedyncze słowo i połknęła je, a następnie umarła. Jej olbrzymie ciało rozkładało się przez całą długą zimę i stało się próchnicą – pożywieniem dla wiosennych sadzonek. Rano podczas dnia równonocy wiosennej, zanim reszta lasu zaczęła budzić się do życia, to ostatnie nasiono dojrzało i natychmiast pękło. Wystąpiła z niego postać zwana Nature's Prophetem: pokryty liśćmi, silny i mądry, posiadający moc Verodicii do przepowiadania, gdzie będzie najbardziej potrzebny, by bronić zarówno zielonych krain, jak i tych szczęśliwców, którzy mogą nazwać go swoim sojusznikiem.