Ποτέ δεν ήταν κάποιος που θα γυρνούσε την πλάτη του στη μάχη, ο Rigwarl ήταν γνωστός για τις μάχες του με τους μεγαλύτερους, δεινότερους πολεμιστές μου μπορούσε να βρει. Έχοντας βαπτιστεί Bristleback από τα μεθυσμένα πλήθη, συμμετείχε σε παρασκηνιακές μάχες σε κάθε ταβέρνα του δρόμου μεταξύ Slom και Elze, ώσπου τα ανδραγαθήματά του τελικά αναγνωρίστηκαν από έναν μπάρμαν που χρειαζόταν σωματοφύλακα. Για λίγο από το ζύθο, ο Bristleback προσλήφθηκε για να συλλέγει λογαριασμούς, να διατηρεί την ειρήνη, και να σπάει περιστασιακά ένα ή δύο πόδια (ή πέντε, στην περίπτωση ενός άτυχου web-hund).

Μετά από την εντρύφηση σε μία νύχτα ευθυμίας κατά την οποία οι σωματικές βλάβες μοιράστηκαν εξίσου μεταξύ παραβατικών πελατών και του ήπατός του, ο Bristleback επιτέλους νικήθηκε. «Οι χαυλιόδοντές σας με προσβάλουν, κύριε», ακούστηκε να λέει μεθυσμένος σε έναν ιδιαίτερα μεγάλο τύπο από τον άγονο βορρά του οποίου ο λογαριασμός έπρεπε να πληρωθεί. Αυτό που ακολούθησε ήταν ένας ιστορικός καυγάς. Μια ντουζίνα μαχητών όρμηξαν μέσα. Κανένα σκαμπό δεν έμεινε άθικτο, και τελικά, το αδύνατο συνέβη: ο λογαριασμός έμεινε απλήρωτος. Στη διάρκεια των επακόλουθων εβδομάδων, οι πληγές του Bristleback θεραπεύτηκαν, και τα αγκάθια του ξαναμεγάλωσαν· αλλά η τιμή ενός σωματοφύλακα μπορεί να είναι κάτι ευερέθιστο. Πλήρωσε το λογαριασμό με δικά του έξοδα, ορκιζόμενος να βρει τον βόρειο και να εκδικηθεί. Και τότε έκανε κάτι που ποτέ δεν είχε ξανακάνει: προπονήθηκε, και κάνοντας αυτό ανακάλυψε κάτι καταπληκτικό για τον εαυτό του. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε πίσω από τα δόντια του όσο έσφιγγε τα αγκάθια του. Ίσως το κόλπο είναι να γυρνάει την πλάτη του στη μάχη.