Na długo przed pierwszymi słowami najdawniejszych opowieści istniał druidzki Klan Niedźwiedzia. Jego członkowie mądrymi i sprawiedliwymi byli, a ścieżki swego życia skupiali na poszukiwaniu zrozumienia naturalnego ładu. Potężne siły natury ujrzały te próby i wybrały najrozumniejszych spośród nich. Gdy mędrzec Sylla, klanowy jasnowidz i wyrocznia, wystąpił przed swych towarzyszy, Nasiono zostało mu dane z tymi słowy: „Gdy cały świat spowije mrok, gdy cywilizacja opuści te ziemie, gdy świat zostanie zniszczony i spustoszony przez bezkresne pustynie na końcu czasu, zasadź Nasiono”.

Kiedy Sylla zrozumiał zaufanie, jakim został obdarzony, poczuł, jak wraca jego młodość i witalność. Rozległa wiedza oświeciła jego umysł. Odkrył, iż jest w stanie ziścić swoją wolę, a także, dzięki odrobinie koncentracji, wpływać na swą postać. Jednak ciche szepty przyniosły wieść o Nasionie i jego mocach do innych ludów i straszliwa wojna uderzyła w Klan Niedźwiedzia. Gdy jego ojcowizna płonęła, Sylla zabrał swoje brzemię i uciekł w dzicz.

Wieki mijały, a czas zapomniał o Klanie Niedźwiedzia, Sylli i Nasionie, a także o wspaniałych cywilizacjach, które rosły i upadały u schyłku Klanu. Przez tysiąclecia Sylla czekał: czekał na słowa od swych bóstw, czekał na przyjście pokoju do bezustannie wojujących królestw, czekał na wygnaniu i w tajemnicy, czekał na koniec wszystek rzeczy i na zakończenie swego świętego poświęcenia, przygotowując się, aby móc zawsze niszczyć i stawiać czoła wszystkiemu, co odważy się zagrozić jego powołaniu.